Tunning kolejki dla dzieci

Zróbmy coś przewrotnego: urządzenia „na baterię” nie będziemy tworzyć, tylko wyjmiemy je z kompletu zakupionego w „Lidlu”. Stworzymy natomiast nowe środowisko dla tak wyseparowanej lokomotywki i tchniemy w nią więcej inteligencji (chociaż skądinąd jest bardzo udaną konstrukcją, wyróżniającą się wśród innych tego typu kolejek)

Niemiecki zestaw zawiera (nie za duży) komplet drewnianych torów, które posłużą nam za wzór do wycięcia (w technologii CNC) własnych torów.

Nasz tor będzie pojedynczy (co pozwala na ułożenie znacznie ciekawszego projektu na tej samej powierzchni stołu). Zaprojektujemy (autoCAD) profil toru dokładnie na wzór drewnianego toru.

Tory frezujemy z płyty spienionego PCV o grubości 6 mm (z cieńszej już nie da rady)

Proste tory zdecydowałem się podzielić na odcinki: 20 i 10 cm. Paski czerwonej folii (Oracal) nadają „bladym” elementom urody.

Nasza zabawa odbywa się na metalowej platformie (najprostszym rozwiązaniem są metalowe tablice magnetyczne z Ikei – 37×78 cm – dwie, trzy (lub więcej) złączone razem pozwalają już na ułożenie pokaźnych rozmiarów toru. W związku z takim podłożem tory trzeba zaopatrzyć w paski folii magnetycznej (grubości co najmniej 0,6 mm). Tak oklejone tory można łączyć ze sobą pomimo, że nie posiadają żądnych zaczepów. I to jest pierwsza, duża przewaga naszej makiety kolejowej – jest bajecznie prosta w montażu!

Odcinki 10-centymetrowe oklejone są tylko na krawędziach, żeby można było pod torem położyć ulicę (też z folii magnetycznej).

Za chwilę będą potrzebne dwa elementy ze sklepu elektronicznego: magnes neodymowy (MP 14 x 8/4 x 3 / N35) oraz przekaźnik (dwusekcyjny, 12V)

Magnes wkładamy do „kabiny motorniczego” – jego rola polega na włączaniu urządzeń, które lokomotywka spotka na swojej trasie.

Jeszcze jeden drobiazg: kontraktron, który pod wpływem magnesu (ukrytego w torowisku lub na poboczu) rozłącza obwód (odcina zasilanie silnika lokomotywki). Montujemy go wewnątrz lokomotywki (z boku obudowy) – odpowiednio daleko od magnesu w „kabinie” (żeby nie oddziaływały na siebie)

Teraz możemy z jednego odcinka toru skonstruować peron, przy którym będzie zatrzymywać się nasza „inteligentna” już, lokomotywka. W słupku przy torach ukryty jest magnes (foto 8), który powoduje rozwarcie kontaktronu w lokomotywce i zatrzymanie składu pociągu.

Magnesy w słupku mogą być również „wolnostojące”. W ten sposób możemy w dowolnym miejscu torowiska zatrzymać skład pociągu.

Temat nieco trudniejszy: przejazd kolejowy z sygnalizacją świetlną. W osobnym odcinku toru ukrywamy kontraktron (który tym razem zamyka obwód pod wpływem działania magnesu)

W samym przejeździe ukrywamy kontraktron (taki sam, jaki jest w lokomotywce) – rozłączający.

Oba kontaktrony łączymy (patrz schemat) z przekaźnikiem i ledami z sygnalizacji (diody LED włączamy w obwód z niezbędnym opornikiem – dostosowując je do prądu z zasilacza 12V).

Tak to działa:

Przekaźnik mieści się pod pokrywką standardowej obudowy (dostępnej w sklepach elektronicznych). Trzeba się skupić, żeby kilka par przewodów przeciągnąć pod torowiskiem (grubsza płyta na tory, np. 8 mm – ułatwiła by to zadanie)

Sięgając jeszcze raz do pudełka z „Lidla” możemy przerobić autka na wagony towarowy. Frajda jest większa, gdy do wagonu możemy coś włożyć i wysłać w trasę!

Naszą magnetyczną makietę kolejową zamieszkują ludziki Lego (lekko zmodyfikowane). Mają maleńkie magnesiki neodymowe w nóżkach, dzięki czemu trzymają się podłoża (potrafią stać na jednej nodze!), stoją grzecznie w wagonach i na peronach (które są wyklejone taśmą magnetyczną – dostępną w sklepach dla firm zajmujących się reklamą).

Zabawa jest optymalnym rozwiązaniem dla małych dzieci, których (ojcowie zwłaszcza) nie dopuszczają jeszcze do „swoich” makiet kolejowych. Możliwości sterowania pociągiem są podobne jak w kolejkach na normalnych torach, zasilanych przez koła jezdne. Jednym słowem: świetna zabawa. Nasze torowisko jest rozłożone na metalowych drzwiach z „Castoramy” – ogromna przestrzeń, na której dzieci potrafią same sobie ułożyć dowolną trasę.