Większość posiadaczy tanich drukarek 3D narzeka na jakość łożysk w prowadnicach. Szczególnie chińskie łożyska LM8UU odznaczają się marną jakością. Mają ogromne luzy oraz głośno pracują. Na nasze nieszczęście właśnie z takich łożysk korzyta lwia część tańszych drukarek 3D.
Problemy nie omineły również mnie.
W pierwszej kolejności postanowiłem wymienić aluminiowe bloki łożysk na ich wydrukowane odpowiedniki, bo w oryginalnych łożyska niemiłośiernie klekoczą z racji ich słabeko spasowania z obudowami. Nieco się poprawiło, ale to nie było to.
Kolejna próba to zamiana samych łożysk na ich drukowane odpowiedniki. Niestety to była kompletna porażka. Drukowane łożyska (w stylu IGUS) maja po prostu za duże opory tarcia.
Po tych niepowodzeniach postanowiłem zmienić podejście i zbudować coś zupełnie innego.
Projekt składa się z trzech miniaturowych łożysk tocznych rozmieszczonych równomiernie dookoła prowadnicy, po której mają się toczyć. Starałem się wybrać najbardziej popularne i najtańsze łożyska odpowiedniej wielkości, więc wybór padł na model 623ZZ. Aby można było wreszcie pożegnać się z problemem ciągłych luzów jedno z łożysk osadzone jest na ramieniu, którego docisk można regulować na dwa sposoby. Za pomocą śrub, lub zwyczajnej gumki recepturki :).
Całość ma być kompatybilna z oryginalnym blokiem łożyska, więc wymiary i mocowanie muszą być jak najbardziej zbliżone.
A więc do dzieła.
Potrzebne będą:
- Trzy łożyska 623zz (lub podobne wielkością, na przykład R2-5ZZ)
- kilka śrubek M3
- Kilka podkładek M3 do kasowania ewentualnych luzów i zapewnienia łożyskom dystansu od obudowy
- Nakrętki do kompletu.
- No i drukarka 3D, która wydrukuje obudowę :P
Następnie pobieramy najnowszą wersję mojego projektu obudowy i pobieramy dwa pliki STL:
http://www.thingiverse.com/thing:2043585
Teraz drukujemy. Model składa się z dwóch plików. Obudowy, oraz ramienia na trzecie łożysko.
Modele posiadają wiele detali, więc należy drukować jak najcieńszą warstwą jaką się da. W moim przypadku było to 0.1mm.
Proponuję drukować powoli :P (15-30mm/s)
Chłodzenie wydruku będzie również dobrym pomysłem, bo poprawia jakość detali oraz pomaga drukować mosty, które w tym projekcie występują.
Wypełnienie od 20 do 100% – sprawdziłem i jedno i drugie i poza różnicą jednego grama w wadze nie ma innych różnic.
Dobra wiadomość jest taka, że nie są potrzebne podpory przy druku :P
Ok, skoro już mamy wydrukowaną obudowę, można zacząć składać całość:
Najpierw mocujemy dwa łożyska do głównej części bloku:
- wkładamy śruby od spodu
- następnie dajemy po podkładce
- potem łożyska
- na koniec jeszcze po podkładce i zakręcamy nakrętkami.
Sprawdzamy czy łożyska chodzą bez oporów i nigdzie nie obcierają
Następnie bierzemy się za trzecie łożysko (to w ramieniu). Podobnie jak poprzednio:
- wkładamy śrubę
- następnie podkładkę lub dwie
- potem łożysko
- podkładka lub dwie
- i całość skręcamy nakrętką
Na zdjęciu ramienia są dwa łożyska obok siebie, ale w zupełności wystarczy jedno :P
Pozostało ramię. Tego raczej tłumaczyć nie trzeba, po prostu przekładamy śrubkę przez dziurki :P
Po sprawdzeniu czy łożysko pracuje poprawnie możemy uczcić pierwszy sukces :P
Teraz przyszedł nacz na ważną decyzję. Czy regulację docisku będziemy realizować za pomocą śrub czy gumki recepturki. Każda metoda ma zwoje wady i zalety. Pierwsza pozwala na regulacje mocy docisku bez zdejmowania łożyska z prowadnicy, Natomiast wymaga kontroli co jakiś czas. Druga natomiast Nie wymaga regulacji ( o ile dobierzemy odpowiednią gumkę), ale również nie mamy kontroli nad siłą docisku. Zmiana nie jest trudna więc można przetrenować obie metody.
Jeżeli wybierzemy śruby, to należy przełożyć je od spodu obudowy poprzez całość obudowy i ramię na górze zakręcając nakrętkami, które pozwolą na regulacje docisku. Wszystko dokładnie widać na poprzednich zdjęciach.
Jeśli natomiast wybierzemy gumkę, to przekładamy końce poprzez te same dziurki, które użylibyśmy do śrub a na górze ramienia zaczepiamy o wystający zaczep.
Tak zmontowany blok można wkładać do drukarki i cieszyć się nową jakością :)
Warto dodać, że całość jest o wiele lżejsza od oryginału :)
P.S
Projekt jest rozwojowy i ewoluuje, wiec mogą pojawić się drobne różnice w projekcie. Dlatego do druku wybierajmy zawsze najnowszą wersje plików.
Wklejam zdjęcia z montażu całości i filmiki z pierwszych testów (przepraszam za jakość filmów), które przebiegły z wynikiem nadwyczaj pozytywnym. Jest lepiej niż sądziłem!
Proponował bym tam gdzie się skręca dać dłuższe śruby i sprężynkę zamiast gumki recepturki :)
Tez o tym myslalem. Oczywiscie mozna zrobic tez tak jak mowisz, bo byloby to najlepsze roziwazanie ze wszystkich. Ma jednak jedna wade.: znacznie powieksza wymiar bloku. Jesli mozna sobie na to pozwolić to polecam :P
Ciekawa sprawa, w swojej drukarce nie mam tego typu łożysk (w obudowie), pokażesz jak to się prezentuje w twojej?
Widzę, że projekt już uruchomiony :D
Tak. I spisuje się rewelacyjnie. :)
Patrząc na filmik, gdzie prowadnica ładnie się wysuwa z łożyska, a później na filmik gdzie przesuwasz złożony wózek ręką, odnoszę wrażenie, że albo prowadnice nie są idealnie równoległe, albo jest jakaś niedoskonałość wózka. Po jego puszczeniu powinien przejechać jeszcze kawałek sam, a tutaj widać, że się zacina zaraz jak go puścisz.
Ktoś zwrócił mi uwagę już na ten filmik :P. Filmik był nagrany przed jakakolwiek regulacją. Po wyregulowaniu docisków porusza się dokładnie tak jak opisujesz. Niestety nie mam filmiku po regulacji, bo zapomniałem tego zrobić. Maszyna jest już złożona i od czasu montażu pracuje bez przerwy do chwili obecnej (no może z 2 minutową przerwą na zapuszczenie kolejnego modelu :P).
A czy rozwiązałeś problem łozysk osi Z w Anet A8 ? pomysł ciekawy przyznam i łatwy do wykonania, proponuje sprzężny do docisku
Jaki masz problem z łożyskiem które prawie się nie porusza?
Można prosić o udostępnienie STL’ów? Link nie działa.